محراب الجایتو در شمال «ایوان استاد» واقع شده‌است. در قرن هشتم هجری ایلخانان دست به بازسازی اماکن مختلف می‌زدند و در همین زمان بناهایی عالی دارای گچ‌بری‌های بسیار ماهرانه ساخته شده‌است. البته ساخت طبقهٔ دوم نمای اصلی مسجد که رو به صحن قرار دارد هم در همین دوره و به دستور اولجایتو و به شیوهٔ رازی انجام شده‌است. محراب الجایتو جزو این نمونه‌هاست که اجزای آن با منطقی دقیق ترکیب شده‌است.

مسجد جامع اصفهان که به مسجد جامع عتیق و مسجد جمعه اصفهان نیز مشهور است، یکی از بناهای تاریخی اصفهان در ایران است که قدمت آن به سدۀ دوم هجری قمری بازمی‌گردد. این مسجد در اندازه‌ای کوچک و متناسب با جمعیت اصفهان در سال ۱۵۶ هجری قمری/۷۷۷ میلادی ساخته شد و باعث رشد شهرنشینی شد. در سال ۲۲۶ ه‍.ق/۸۴۶ م به فرمان خلیفه معتصم عباسی، مسجد پیشین تخریب و بنایی ستون‌دار به همراه سقفی چوبی جایگزین آن شد که کماکان قسمتی از ستون‌ها و دیوارهای آن باقی مانده‌است.

تزئین این بنا به شکلی است که تمام طرح‌ها از لحاظ ماهیت، اندازه، اجازه و کارکرد به خوبی ترکیب شده‌اند و همین عوامل باعث می‌شوند که بین بنا و آرایش آن پیوند برقرار شود. در قسمت فوقانی این پنجره، به‌وسیلهٔ خط نستعلیق و بر زمینهٔ سفید، اشعاری نوشته شده‌است:[۱۱۱]

در نتیجه، قبل از انتخاب دستبند، با معانی و نمادهای مختلف آشنا شوید تا یک انتخاب متناسب با ارزش‌ها و باورهای شخصی خود داشته باشید.

[۷۸] مسجد جامع اصفهان در طول این سال‌ها به دلیل تأثیرپذیری از اندیشه‌های مختلف و شیوهٔ زندگی مردم دچار تغییرات بسیار شده‌است. به عقیدهٔ قلعه‌نویی «نقشه و موقعیت مسجد نسبت به سال‌های قبل در نظام شهر و به عنوان فضایی شهری تضعیف شده‌است.»[۷۹]

لوح نستعلیق: در داخل مقرنس‌های دیوار مقابل ایوان روی کاشی کبود به خط نستعلیق نوشته شده‌است: «انا مدینة العلم و علیٌ بابها.» پنجرهٔ مشبکی زیر این عبارات قرار دارد که یازده لوح به خط نستعلیق بر زمینهٔ کاشی خشت لاجوردی یا طرح گل و بوته‌دار صلوات بر چهارده معصوم دارد و نام کاتب آن در لوح دوازدهم به همراه تاریخ ساخت، ۱۱۱۲ قمری، نوشته شده‌است.

این کتیبه از دوران شاه طهماسب اول باقی مانده و به خط ثلث برجسته حک شده‌است.[۱۴۴]

تسبیح عقیق ام البنین معدنی ۱۰۱ دانه دستساز بسیار خوشرنگ طراحی اسلیمی

چرا از عتیق دستبند بخریم؟ دستبندهای عتیق چگونه است؟ سنگ‌های به کار رفته در محصولات کاملا طبیعی و معدنی بوده،

در شبستان‌ها و صحن اصلی مسجد، محلی برای اعلان مراحل نماز پیش‌بینی شده بود تا مکبر حین نماز جماعت بر آن مستقر شود. به این محل‌ها «دکه» می‌گویند که در مسجد جامع اصفهان هم در حدفاصل صفهٔ صاحب و گنبد نظام‌الملک قرار دارد و در وسط صحن نیز موجود است.[۱۰۳][۱۰۴][۱۰۵]

پلان مسجد جامع بر اساس طرحی از پاسکال کوست. مسجد جامع اصفهان، ساختمانی مستطیل‌شکل است که صحن اصلی آن ابعادی برابر ۷۰×۶۰ متر دارد. این مسجد دو حوض دارد؛ یک حوض میانی چهارضلعی که دقیقاً در وسط صحن قرار دارد و سکویی در دوران شاه محمد خدابنده صفوی بر آن ساخته شده‌است. از این سکو بیشتر برای تمرین اعمال حج و صداکردن طلاب مسجد به هنگام اجتماع مردم استفاده می‌شده‌است و یک حوض دیگر که در قسمت شمالی ساخته شده و چند ضلعی است. این مسجد ده ورودی دارد؛ دو ورودی در ضلع شمالی، دو ورودی در ضلع شرقی، چهار ورودی در ضلع جنوبی و دو ورودی دیگر در ضلع غربی قرار دارد؛ قدیمی‌ترین ورودی مسجد در ضلع شمالی قرار دارد. بنای مسجد دارای چهارده محراب است؛ شش محراب از کاشی، پنج محراب از سنگ و سه محراب از گچ ساخته شده‌است. چهار ایوان در وسط چهار ضلع آن ساخته‌شده جواهری عتیق که محلی برای حضور پادشاهان، عبادت مردم و برگزاری نماز و تحصیل طلاب و تدریس استادان بوده‌است. این ایوان‌ها در دورهٔ سلجوقی و بر اساس سبک رازی ایجاد شده‌اند. ایوان جنوبی ابعادی برابر با ۱۳/۵×۱۳/۸۰ متر دارد.

پیرنیا، محمدکریم (۱۳۸۳). سبک‌شناسی معماری ایرانی. تهران: معمار.

دستبندها گاهی اوقات بافتهای فرهنگی خاصی دارند که می‌تواند به شما احساس نزدیکی به دیگر فرهنگ‌ها بدهد. ممکن است مدل‌ها و نقوش دستبند از تاریخچه‌ها و فرهنگ‌های مختلف الهام گرفته شده باشد.

هیلنبراند، روبرت (۱۳۷۴). ترجمهٔ فرشاد بهزاد. «معماری اسلامی ایران». هنر. تهران – به واسطهٔ نورمگز.